فرصت توبه گذشت و گریه می‌بارم هنوز            حسرت اوقات غفلت را به دل دارم هنوز

باز هم جا ماندم و این غافله از ما گذشت            مانده خاری در کف پا و گرفتارم هنوز

هر چه درمان بود مخصوص ضیافت خانه بود            عافیت بود و شفا هر چند بیمارم هنوز

بعد از آن شب های بهـتر از تمام سالها            در مسیر بندگی ای وای کم کارم هنوز

من نبـودم زیـنت مهـمـانی خـوبـان تـو            هر چه تو بخشیده‌ای من عبد سربارم هنوز

گر چه دارد می‌رود این ماه اما میزبان            باز می‌گوید گنه داری؟ خریدارم هنوز

لحـظه‌ای با ما سرِ یاری اگر داری بیا            اشتیاق دستگـیری از تو را دارم هنوز

تا که من هستم چرا بر دیگران رو می‌زنی            من که قبل از هر که گویی دوستت دارم هنوز